Սերգեյ Գևորգյանն Ադանայի ցեղասպանությունից փրկված Զարդար տատից ժառանգված՝ 19-րդ դարի 2 ժապավենաձև հմայիլ և Դավթի սաղմոսների գիրքը (1857թ.) ընծայաբերել է Մատենադարանին: Գրավոր արժեքները կհանձնվեն վերականգնման բաժին՝ նորոգման նպատակով:
Արմենիա Վայն ընկերության տնօրեն Վահագն Մկրտչյանը Մատենադարանին է ընծայաբերել 1657թ.-ին գրված մեծարժեք Ավետարան:Ավետարանը գրվել է 1657 թվականին Գանճա երկրի Շատախ գյուղում Յովհաննէս դպրի կողմից, ինչպես տեղեկանում ենք ձեռագրի հիշատակարանից: Ձեռագիրն ունի նոր կաշեպատ կազմ, որի վրա պահպանված են մետաղյա հին մասերը՝ կոստղապատ շրջանակները. առաջին փեղկի կենտրոնում ճաճանչապսակի մեջ է ներկայացված Աստվածամայրը՝ մանուկ Հիսուսը գրկին (բարձրաքանդակ,
Հայաստանի ամենահեղինակավոր ու առաջադեմ, իր առաքելությամբ բացառիկ համալսարաններից մեկի` Երևանի պետական բժշկական համալսարանի ուսանողությունը, Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարանին է ընծայաբերել 15-րդ դարի բնագետ–բժիշկ, մատենագիր, բառարանագետ Ամիրդովլաթ Ամասիացու «Օգուտ բժշկության» աշխատության շուրջ 300 տարի առաջ ընդօրինակված ձեռագիրը:Մատենադարանի տնօրեն Արա Խզմալյանն իր և ողջ աշխատակազմի անունից հայտնել է խորին շնորհակալություն կարևոր այս նախաձեռնության համար, որի իմաստը շատ
Քանդակագործ Ռաֆֆի Ետալեանը Մատենադարանին է նվիրաբերել իր ստեղծագործական աշխատանքը՝ Հակոբ Մեղապարտի բրոնզաձույլ քանդակը։ «Մեղապարտի» բրոնզաձույլ հուշարձանը հեղինակը քանդակել էր 2012թ․-ին՝ հայկական առաջին տպագիր գրքի՝ «Ուրբաթագիրք» 500-ամյակի առիթով։ Արձանի բացման և օրհնության հանդիսավոր արարողությունն իրականացրել է Հռոմի Սրբազան Քահանայապետ Բենեդիկտոս XVI-ը։ Հուշարձանի բրոնզաձույլ քանդակը Վատիկանում Հռոմի Սրբազան Քահանայապետ Բենեդիկտոս XVI-ի հավաքածուի մի մասն է: Իր խոսքում
Ֆրանսահայ Սարաֆյանների ընտանիքը Մաշտոցյան Մատենադարանին է նվիրաբերել հայերեն առաջին տպագիր Աստվածաշնչի (Ամստերդամ, 1666թ., Ոսկան Երևանցի) իր օրինակը: Մատյանը պատկանել է նվիրատու ընտանիքի նախապապ Հակոբ քահանա Բոյաջյանին, որը եղել է զինվորյալ հոգևորական Այնթափում: Սարաֆյանների՝ Հայոց ցեղասպանությունից փրկված նախնիները Ոսկանյան Աստվածաշունչը փոխանցել են սերնդե սերունդ, և նվիրական մասունքը հանգրվանել է Մատենադարանում: Մատենադարանի արխիվում է պահվում Այնթափ քաղաքի
Գէորգ Պ.Յակոբեանի «Պատմություն Իսթանպուլահայ ուսումնական կեանքի և կրթական հաստատությիվններու» մեծածավալ հատորյակը ստամբուլահայ դպրոցների պատմության քսանամյա քրտնաջան ուսումնասիրությունների արդյունք է: Հեղինակը 5 մասանոց աշխատությունում պատմական ընդհանուր ակնարկ է կատարել, ներկայացրել պոլսահայ կրթական շարժման ծագումը 1790թ-ից մինչև 1923թ-ը, ինչպես նաև Թուրքիայի հանրապետության շրջանում, երկու դարերի ընթացքում գոյություն ունեցող բոլոր դպրոցների և աշակերտության վիճակագրությունները:
1830թ-ին Էրզրումից Ախալցխայի Նորաշեն գյուղ գաղթած հոգևորական պապն իր հետ փրկել է նաև հին Ավետարանը։ Պապից ժառանգած Կտակարանն իրեն փոխանցել է մայրը: Տարիներ անց, Գրիգոր Եղիազարյանը որոշում է կայացրել թանկարժեք մասունքը` հնատիպ նկարազարդ Ավետարանը, պահ տալ Մատենադարանին, քանզի համարում է, որ գիրն այդպես ավելի ապահով ու խնամված կլինի։ Իր արարքով նվիրատուն ընդգծել է Հայոց ձեռագրապահոցի
Փարիզաբնակ Ռաֆայել Մարկոսյանը Մատենադարանի մեծանուն նվիրատուներից է: Նա ընծայաբերել է շուրջ 36 միավորից բաղկացած հին գրչագրերի հավաքածու, որն իր մահվանից առաջ (1922թ.) կտակել էր Հայստանին: Մարկոսյանի հավաքածուն հայ ժողովրդի հարուստ մշակույթի խոսուն վկան է: Այն ներառում է և՛ Ավետարան ու Մաշտոց, և՛ Տոնացույց ու Մանրուսմունք, Անանիա Շիրակացու ինքնակենսագրության ու թվաբանության խնդիրների գրքեր, Գրիգոր Նարեկացու, Ներսես
Մատենադարանի պատվիրակության Լիբանան կատարած պաշտոնական այցի շրջանակում Հայ Ավետարանական եկեղեցու հովիվ Վերապատվելի Նշան և Մարիա Բագգալյանները Մատենադարանին են ընծայաբերել երկու մեծարժեք ձեռագիր և մեկ հնատիպ գիրք։ Տնօրենության հրավերով ս․թ․ օգոստոսին նվիրատուները կայցելեն Հայաստան՝ մասնակցելու ձեռագրերի ընծայաբերման հանդիսավոր արարողությանը։ Հաջորդ արժեքավոր ձեռքբերումը նշանավոր հայագետ, արվեստաբան Սիրարփի Տեր-Ներսեսյանի արխիվային փաստաթղթերն են, որոնք Մատենադարանին հանձնեց հայտնի արվեստաբան Սիլվիա
Ալին Էլմայանը (1930-2020) արևմտահայ գրականության նշանավոր ներկայացուցիչներից մեկի՝ Զարուհի Պահրիի (1880-1956) ժառանգներից է, որը 1915 թ. եղեռնից հետո տեղափոխվել էր Փարիզ: Ալինը երիտասարդ տարիներից աշխատակցել է ֆրանսիական մշակութային մամուլին՝ որպես գեղարվեստական խմբագիր և ձևավորող: Դեռևս 1949 թվականին Օլիվիե Պերինում աշխատանքի ընդունվելով որպես խմբագրի օգնական՝ Ալին Էլմայանը ստանձնել է ստեղծագործությունների գեղարվեստական ձևավորման աշխատանքները: Նրա ղեկավարությամբ և
